سفر دکتر غلامرضا گل محمدی، معاون محترم وزیر و رییس سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی از مرکز و ایستگاه های تحقیقاتی استان زنجان

دکتر غلامرضا گل محمدی و هیئت همراه روز چهارشنبه یکم مردادماه در سالن کنفرانس شهید جان نثار مرکز مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان زنجان با مدیران و کارکنان مرکز زنجان دیدار و گفتگو کردند.
دکتر غلامرضا گل محمدی راه برون رفت از ابر چالش های بخش کشاورزی از قبیل تغییر اقلیم، کم آبی و ... را استفاده از فناوری ها و دانش بنیان کردن کشاورزی دانستند. دکتر گل محمدی اظهار نمودند اخیرا رویکرد سازمان تات را از تحقیق برای تحقیق و تحقیق برای ارتقاء و تحقیق برای حل مسئله و تحقیق برای توسعه تغییر داده ایم. رئیس سازمان تات پیشنهاد دادند در ایستگاه تحقیقات زیتون ایجاد زیست بوم نوآوری و فناوری تشکیل شود تا با مشارکت بخش خصوصی، منجر به فعالیت بین المللی آن ایستگاه شود. همچنین ایشان از اهمیت مستند کردن فعالیتهای مهم ایستگاه تحقیقات قره چریان و نشان دادن نقش و اثرات این مجموعه ایستگاهی در سطح ملی و استانی سخن گفتند.
دکتر گل محمدی و هیئت همراه سپس بازیدی از مزارع نوین ایرانیان داشتند و بر افزایش تعداد مزارع و حمایت علمی از آن ها تأکید کردند.
همچنین دکتر گل محمدی با استاندار زنجان نیز دیدار داشتند. در این دیدار بر بهره وری آب تأکید داشتند و همچنین اهمیت توسعه آبزیان در کشور و استان اشاره و تأکید کردند. همچنین استاندار زنجان با اشاره به سهم بالای بخش کشاورزی بر اشتغال و اقتصاد استان اظهار داشت. سازمان تحقیقات و آموزش و ترویج کشاورزی عملکردی فراتر از انتظار داشته و نقش بسزایی در ارتقاء علمی و فناوری بخش کشاورزی ایفا کرده است. در ادامه دکتر گل محمدی نیز ضمن قدردانی از حمایت های مدیریت ارشد استان پایدار تولید کشاورزی را در گرو استفاده از روش های نوین علمی در تقویت زنجیره تولید دانست و گفت سازمان تات آماده است با تمام ظرفیت های خود در جهت توسعه کشاورزی دانش بنیان در استان زنجان همکاری کند.
در ادامه برنامه های میدانی و نظارت های استانی، دکتر گل محمدی به همراه دکتر صالحی و دکتر محمدپور از ایستگاه زیتون طارم بازدید بعمل آوردند. دکتر گل محمدی در حاشیه این بازدید بر اهمیت بژوهش های مسئله محور متناسب با مزیت های اقلیمی مناطق کشور تأکید کرد و افزود: زیتون یکی از محصولات مقاوم به تنش های آبی با ارزش افزوده بالا و قابلیت ترویج گسترده در مناطق مستعد کشور است که باید با حمایت های پژوهشی فناورانه و ترویجی به جایگاه شایسته خود در نظام کشاورزی کشور بازگردد.