به گزارش روابط عمومی سازمان تات، عطاالله ابراهیمی، اظهار داشت: میانگین بارندگی سالانه در ایران حدود ۲۵۰ میلی‌متر است، در حالی‌که این رقم در سطح جهانی به ۷۵۰ میلی‌متر می‌رسد. این تفاوت چشمگیر نشان می‌دهد که باید با دقت و جدیت بیشتری ابعاد مختلف تغییر اقلیم را در حوزه‌های کشاورزی و منابع طبیعی بررسی کنیم.
وی افزود: نخستین گام در مواجهه با این پدیده، آشکارسازی تغییر اقلیم است؛ یعنی باید مشخص شود کدام بخش‌های کشور، در چه مناطقی و با چه شدت و الگویی دچار تغییرات اقلیمی شده‌اند یا خواهند شد و این تغییرات چه تأثیری بر بخش‌هایی چون باغبانی، زراعت، منابع طبیعی و حتی دامداری خواهند داشت.
ابراهیمی با تأکید بر ضرورت تحلیل پراکنش تغییرات اقلیمی در سطح استان‌ها به‌عنوان واحدهای مدیریتی تصریح کرد: از آنجا که مدیریت منابع آب و خاک عمدتاً در پهنه‌های حوزه‌های آبخیز انجام می‌شود، لازم است تغییرات اقلیم در این پهنه‌ها نیز به‌طور دقیق بررسی شود.
وی با اشاره به اهمیت شناخت صحیح از وضعیت اقلیمی برای طراحی راهکارهای سازگاری و افزایش تاب‌آوری اظهار کرد: اگر در مرحله اول شناخت مناسبی داشته باشیم، می‌توانیم برنامه‌های مؤثری برای مقابله با آثار تغییر اقلیم تدوین کنیم.
رئیس پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری ادامه داد: خوشبختانه در حوزه آبخیزداری که ماهیتی پیشگیرانه دارد، می‌توان با بهره‌گیری از منابع موجود و اجرای روش‌هایی مانند آبخوانداری، تا حد زیادی آثار تغییر اقلیم را تعدیل کرد. به‌عنوان مثال، در شرایط کمبود آب یا افزایش تبخیر، این اقدامات می‌توانند نقش مؤثری در تقویت سازگاری مناطق با خشکسالی‌های پیش‌رو ایفا کنند.
ابراهیمی در پایان گفت: مدیریت جامع منابع طبیعی، تنها راهکار اثربخش برای مواجهه با تغییر اقلیم است که می‌تواند مسیر تصمیم‌گیری صحیح در جهت تاب‌آوری و سازگاری کشور را هموار کند.